Research dag in Cory Hall

Vandaag interessante dag voor mij in Berkeley. Fijne meeting gehad over economische modellering van telecomproblemen. Een typische informele research meeting in Cory Hall verloopt trouwens als volgt. Je spreekt een tijdstip en vergaderzaal af. Vervolgens kom je 10 min na het afgesproken uur bij die vergaderzaal aan 'Berkeley time'. Daarna zegt de organisator van de meeting "Let's go for a coffee first". Vervolgens wandel je vanaf de plaats van afspraak naar buiten, richting 'Brewed Awakenings' (een Starbucks lookalike, die op enkele minuutjes van de Cory Hall ligt). Daar aangekomen bestel je koffie/thee/chocomelk "to go" (dat betekent: ik bestel wat ik wil, de locals moeten meestal niet eens zeggen wat ze willen want het zijn allemaal vaste klanten) en dan stap je met je drankje terug richting Cory Hall. Onderweg bespreek je uiteraard technische dingen. Als je een flard van een gesprek opvangt in Berkeley (op straat, in een restaurant, cafe, parkeergarage,..) is het altijd technisch. Mensen die een boekje staan te lezen aan de bushalte lezen overgens ook geen tijdschriftje (JSAC zou misschien nog kunnen..), maar eerder iets met als titel 'Partial Differential Equations'. Terug aangekomen in Cory Hall wordt de topic van de vergadering dan verder besproken. Invalshoeken kun heel uiteenlopend zijn, maar de vergaderingen zijn altijd redelijk diepgaand en de deelnemers contribueren zeer actief aan de vergadering.

Berkeley is een echte magneet voor allerhande onderzoekers, die er komen vergaderen, samenwerken, enz. Heel veel mensen die je daar ontmoet zijn in feite aan een andere universiteit verbonden en hebben in de meeste gevallen niet eens een bureau in Berkeley, maar ze zijn er wel constant. Ze ontmoeten andere onderzoekers en spenderen hun dagen o.a. in de Brewed Awakenings. Fascinerend om te zien!

Marin Headlands

Geen Gentse Feesten hier, helaas. Geen avondje uit dus, maar een rustig “All-American family” weekend. Gisteren naar de Marin Headlands geweest, een Nationaal Park dat uitkijkt op de Golden Gate. Er was een aangename oceaanbries (het gevolg van een uitzonderlijke mooie dag in San Francisco vermoedelijk, want de wind in de Headlands kan blijkbaar zeer koud en onaangenaam zijn). We hebben eerst gepicknickt op een fijne picknickplek bij het visitorcenter (de ultieme picknickplek met zicht op de Gate hebben we pas daarna ontdekt, moeten we zeker uittesten als we straks bezoekers hebben…) en hebben daarna een mooie wandeling gemaakt langs de Rodeo lagoon, de zee en een versterking in de duinen uit WOII.

We hebben intussen een patroon gevonden in anderhalf uur durende wandelingen met Louise. Ze begint de tocht in de draagtas bij Steven op de rug en ze kijkt daarbij zeer geïnteresseerd overal in het rond (deze keer onder andere naar de vele vogels en ook naar de surfers in de zee). Na verloop van tijd krijgt ze daar genoeg van en dan stapt ze een stukje zelf. De richting kiest ze daarbij ook af en toe zelf, deze keer wou ze steeds terug naar een stukje op de duin waar je een goed zicht had op de surfers. Na een tijdje stappen wordt ze dan moe (want geen middagslaapje gehad) en hoe meer moe, hoe minder zin om op onze suggestie in te gaan om nog een stukje in de rugzak te zitten. Na een enig aandringen belandt ze uiteindelijk toch terug in de draagtas (deze keer met de belofte dat ze ter afwisseling bij mij op de rug mocht) en kort daarna valt ze dan in slaap. Dus beste mede-reizigers voor de komende 2 weken (Sara, Maarten, Annelies en Benjamin, met wie we vanaf vrijdag 2 weken op rondreis trekken), het goede nieuws is dus dat het perfect mogelijk is met Louise een fijne wandeling te doen!

Vandaag zondag zijn we thuis gebleven. Na het gebruikelijke skype-uurtje met het thuisfront op een weekendochtend, naar het speelplein geweest, gaan shoppen (alle winkels zijn hier op zondag open, zeer praktisch) en in de namiddag een beetje geluierd bij het zwembad. Tijd om te poetsen moesten we gelukkig niet meer incalculeren, want we hebben woensdag tot onze grote vreugde ontdekt dat de huur van het appartement een wekelijkse poetsbeurt omvat (dankuwel Alcatel!). Morgen werken en ‘s avonds inpakken voor onze reis, want dinsdag komen zus en Maarten al aan.

Zwembad 'sloten

“Mama, zwembad ‘sloten, nie leuk!” zei Louise toen ik vanavond thuis kwam. Een grote teleurstelling uiteraard. Louise had nadat ze uit de crèche thuis was gekomen haar badpak aangetrokken en stond daarna, met haar zwemband in de arm, samen met haar papa voor de gesloten poort van het zwembad. Vader en dochter waren dan maar wat gaan golfen in de living van ons appartement.

Zondag waren we nl. naar de Petaluma Premium Outlet Village geweest (een Disneyland-stijl dorpje met verschillende winkels, enkele restaurantjes, een speelplein en enkele palmbomen in het midden) en daar hebben we wat speelgoed gekocht voor Louise als compensatie voor het feit dat we de grote stukken van haar speelgoed in België hebben moeten achterlaten. We hebben o.a. een loopfietsje en een golfset gekocht. De golfset bestaat uit 3 clubs, 3 balletjes, 2 holes en een echte golftas, die ze trots over haar schouder kan dragen. Ook het slaan tegen de balletjes begint al wat te lukken (waar de holes precies voor dienen is echter nog niet helemaal duidelijk).

In het “family communication” document, dat Louise elke avond meekrijgt bij de crèche wordt meestal gemeld dat Louise “had a lot of fun and sang songs during circle time”. Circle time is het groepsmoment om 10u ‘s ochtends waar alle kindjes in een kring gaan zitten en enkele liedjes zingen en dan wat praten met elkaar en met de begeleidsters. Dit gaat dan onder andere over de vormen en kleuren die in het lokaal aanwezig zijn. Veronica (1 van de begeleidsters van Louise haar klasje) vertelde me vanochtend nog dat Louise de laatste tijd meer en meer met hen praat. Wel in het Nederlands, maar dat deert niet echt iemand. De enige keer dat er een communicatieprobleem was, was toen Louise in het begin van de week haar vingers tussen de deur had gestoken in de crèche en “to hurt” niet voorkwam op mijn vertalende briefje. In het “ouch report” dat we die avond meekregen, was er melding gemaakt van dit voorval (compleet met tijdstip van het gebeuren) en bij behandeling stond er “we applied ice and gave a lot of hugs”. Je ziet: er wordt goed voor haar gezorgd!

Vandaag donderdag dus was er voor mij weer reading group meeting i.v.m. game theory in Berkeley. Daarna was er dan de wekelijkse research group meeting van de NetEcon groep (die normaal op vrijdag plaats vindt, maar deze keer dus niet) en waar ik een presentatie mocht geven over mijn werk rond techno-economische aspecten van netwerkplanning. UC Berkeley is uiteraard een kritisch publiek, er werden een aantal suggesties gedaan voor uitbreidingen aan de studies die ik heb geprestenteerd. Meteen enkele ideeën voor future work dus..

Lassen volcanic parc

Dit weekend naar Lassen volcanic national park geweest. Gezien dat toch wel een uur of 4 rijden hier vandaan ligt, zijn we vrijdagavond rond 8 uur vertrokken (met het idee dat Louise dan wel de hele weg zou slapen, wat slechts zeer gedeeltelijk het geval bleek te zijn). Na een overnachting in de Days Inn in Red Bluff (moest eigenlijk de Comfort Inn zijn, maar daar zal ik niet verder over uitwijden) zijn we zaterdagochtend dan naar het park gereden en daar uiteindelijk in de loop van de voormiddag (na enkele omwegen en het kopen van een degelijke wegenkaart) aangekomen. Slapende vulkaan, fascinerend. We hebben 1 van de kortere wandelingen uitgekozen (van zo'n anderhalf uur, naar Bumpass' hell), de foto's vind je hieronder. De grotere wandelingen zijn ongetwijfeld ook zeer de moeite als je niet de hele weg een lieve kleine schat moet dragen die dan af en toe haar tutje, haar pop of een schoen laat vallen (gelukkig viel er niks in de zwavelput, maar steeds op het wandelpad en meestal was er wel een behulpzame Amerikaanse moeder of een kindje die het gevallen object al kwam terugbrengen nog voor we hadden opgemerkt dat we het kwijt waren). Het weer was zeer goed. In Lassen park was het echt aangenaam: stralende zon met een zachte koele bries en zeer menselijke temperaturen (dankzij de hoogte). De reis ernaartoe was echt een reis door een uitgestrekte dorre vlakte met helemaal niks, behalve de brandende zon..

And how about work?

De situatie m.b.t woon-werkverkeer is hier min of meer omgekeerd als die van thuis. De opvang van Louise is 2 minuten rijden van de Alcatel-vestiging, terwijl Berkeley op ongeveer een uur rijden hier vandaan ligt (mits vlot verkeer). Belangrijk verschil is wel dat we hier geen fiets hebben, maar wel 2 auto’s. Louise wordt dus met de auto naar de crèche gebracht (meestal door mij). Steven gaat haar ‘s avonds ophalen, wat betekent dat ik in tegenstelling tot in Gent niet om 17u45 snel op mijn fiets moet springen om nog op tijd in de crèche te zijn, maar gerust hetgeen ik mee bezig was kan afwerken of nog even blijven praten met enkele collega’s (wat ook niet altijd een goed idee is, want dinsdag kwam ik daardoor pas een kwartier na het verlopen van mijn parkeerticket in de parkeergaraga aan en lag er daarom een boete van 40 dollar op me te wachten :-(). Daarna moet ik uiteraard hopen op vlot verkeer en mijn tijd uitzitten in de auto. Maar in mijn goudkleurige Chevrolet met een goed muziekje en het uitzicht dat o.a. ter hoogte van Richmond bridge fenomenaal is, klaag ik helemaal niet.

UC Berkeley is trouwens ook een zeer interessante plek en een bezienswaardigheid op zich, zoals je op de foto’s kunt zien. De “Networks and Economics” onderzoeksgroep is gevestigd in de Cory Hall, het gebouw waar je op de foto de brandweerwagen voor ziet staan, aangezien het gebouw vandaag ontruimd werd nadat er iets in brand was gevlogen in het lab. Het onderzoek in de “Networks and Economics” groep ligt in de lijn van het geen we binnen de techno-economische groep van IBCN doen, maar de aanpak is redelijk verschillend. Waar we in Gent vaak op praktische cases werken, wordt hier zeer theoretisch gewerkt, o.a. via game theory. In dat verband is er op donderdag (zoals vandaag dus) een reading group meeting voor het lezen van het boek “Game Theory” van Fudenberg en Tirole, waarbij om beurt iemand een hoofdstuk voorstelt.

Van de Alcatel-vestiging in Petaluma heb ik geen foto’s genomen, omdat die er helemaal niet zo interessant uitziet als de campus in Berkeley. Wat Steven daar precies uitvoert is me ook niet altijd even duidelijk, maar hij lijkt het wel naar zijn zin te hebben en behalve de uren van zijn telefoonconferenties die hij van thuis uitvoert (hier om 6 uur ‘s ochtends met Madrid en Antwerpen i.p.v. in Gent om 11u ‘s avonds met Petaluma) lijkt het mij nogal in de lijn te liggen van hetgeen hij in Antwerpen doet.

Intussen is het al donderdagavond en hebben we nog geen idee waar we dit weekend eens naartoe zouden trekken. Het begint toch langzamerhand tijd dat we daar eens aan gaan denken, zodat ik de volgende keer weer iets te vertellen heb.

Downtown Petaluma

Voor diegene onder jullie die wel eens willen weten in welke provinciestad we nu in feite beland zijn, hebben we enkele foto's genomen van het historische centrum van Petaluma. Historisch is natuurlijk een relatief begrip, maar het kleine centrum heeft wel enige charme en ook wel wat vergane glorie uit een industrieel verleden. Geinteresseerden verwijs ik naar de website van het Petaluma visitor center.



Vandaag hebben we de dag trouwens in en rond ons appartement en het bijhorende zwembad doorgebracht. Een zondag thuis in Petaluma is echt wel rustig, maar misschien is een zondag thuis in Gent dat ook wel (moeten we bij gelegenheid eens proberen..).

San Francisco

Louise is al volledig van haar jetlag verlost wat betekent dat we hier op hetzelfde ritme leven als thuis, we zijn vroeg wakker met andere woorden. Geen probleem: dat geeft meer tijd voor een daguitstap. Gisteren zijn we naar San Francisco getrokken. Na een rit over de Golden Gate die volledig in de mist gehuld was, hebben we ons in de buurt van Fort Mason geparkeerd en dan een wandeling gemaakt langs Ghiradelli square, de Jeremiah O'Brien (liberty ship) en dan naar Pier 39. Daarna dan met de cable car naar Market Street.

Aangezien Steven net heeft uitgevist hoe je rechtstreeks naar Picasa albums kunt linken als slideshow, geeft ik hieronder de volledige slideshow van onze foto's van gisteren weer. Zoals je op de foto's kunt zien sleept Louisje haar popje echt overal mee..

Eerste week in Petaluma

Intussen wonen we al een weekje in California en heb ik toch maar beslist met een blog te beginnen. Eerste even zeggen dat er heel wat foto's te vinden zijn hier. Slechts enkele ervan zal ik hier weergeven..

OK, let's get started. Onze vlucht vorige week is vlot verlopen. Net voor de recente aanslagen in Engeland, zodat we nog geen last hadden van versterkte veiligheidsprocedure. Joris bracht is in de vroege uurtjes naar de luchthaven en daar konden we dan aan onze trip naar California beginnen. Toegelaten hoeveelheden bagage voor de States zijn heel wat hoger dan voor andere vluchten, zodat onze 5 stukken bagage, waarvan een aantal van over de 20 kg elk geen probleem vonden. Na kort vluchtje naar Schiphol, was Louise al volledig gefascineerd door de luchthaven en de rest van de reis verliep dan ook vlot. Louise heeft op de vlucht AMS-SFO weinig geslapen maar ze heeft wat gespeeld en rondgelopen in het vliegtuig en leek het allemaal wel ok te vinden. Daarna zijn we (met onze 2 huurauto's) van de luchthaven van San Francisco naar Petaluma gereden, waar we de eerste dagen op hotel hebben verbleven.

Zondag zijn we meteen goed begonnen met een uitstapje naar Point Reyes.

Woensdag was het hier dan Independance Day en dus verlof. We zijn toen naar de Russian River en naar Jenner gereden. Maar spectaculaire kusten dus. Op de foto zie je de plek waar de Russian River in de oceaan stroomt en waar er heel wat zeeleeuwen zaten. We hebben er gepicnict aan het Fort Ross. Voor de "4th of July" waren er veel mensen die op het idee van een picnic waren gekomen en het was best gezellig.

Later op die dag zijn we dan naar ons appartementje verhuisd. Dit valt zeer goed mee en Louise voelt zich al volledig thuis, ze lijkt zich geen zorgen te maken over de afstand tot Belgie (de eerste dag was Steven wat bagage uit de auto gaan halen en belde toen bij terug was aan de voordeur en Louise riep toen enthousiast "Oma!"). In echte 'Melrose Place -stijl' hoort er bij ons appartementcomplex een zwembad. Louise is er zeer enthousiast over. Bij het binnenrijden van het complex kom je meteen voorbij het zwembad en dan begint Louise altijd ongeduldig "zwembroek aan!" te roepen.

In de creche heeft ze het ook naar haar zin. Donderdag en vrijdag is ze voor het eerste 2 volledige dagen geweest (maandag en dinsdag was ik met haar wat gaan wennen). Ik heb de twee begeleidster Charlene en Veronica een vertalende woordenlijst gegeven die Louisje haar meestgebruikte woordjes bevat en enkele ochtend moet ik de uitspraak van enkele woordjes herhalen, maar de communicatie nog redelijk goed te verlopen. Met de kindjes onder elkaar is het sowieso geen probleem, Louise speelt met de kindjes en trekt er zich niks van aan dat hetgeen zij brabbelen eigenlijk een andere taal is dan hetgeen Louise gewoon is. Bovendien is het klimaat hier beter dan bij ons (Californian summer..) zodat de kindjes veel buiten spelen (er is een ruim grasveldje bij de creche met glijbaantjes en autootjes en speelhuisjes enzo) en op vrijdag worden er altijd waterspelletjes gedaan en dat vindt Louisje natuurlijk allemaal geweldig.

Over onze bezigheden van dit weekend vertel ik de volgende keer.